Akt 7

Czy gdybyś został zabity i schowany do stroju skrzydlatego lisa byłbyś szczęśliwy?
...Cóż, jeśli tak, jesteś jak On. A jeśli nie... wiesz jak się czuję.
To, co mnie spotkało, dotknęło też parę innych osób. Frederika, Wandy, Toma i Seana. Cóż, dziś są znani jako Freddy, Chica, Bonnie i Foxy.
Robi mi smutno gdy patrzę na te dusze... my widzimy się tak, jak widziano nas przed śmiercią. Oni jako dzieci, ja jako dorosła.
A co do historii... po tym co zrobił poszłam tam. Śledził mnie i ja o tym wiedziałam. Uciekałam przez zboczeńcem. Wpadłam do domu strachów. Gnał za mną jak fioletowy cień.
Chciał mnie... ech.
Nagle wszystko zaczęło się kręcić. Upadłam. Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu. Scott tam był, patrzał na mnie. Wołałam by mi pomógł ale on... on rzucił we mnie jakąś rzutką. Poczułam ból a potem nic. Zaczęłam się unosić, widząc jednak...
...
Vincent wpadł do pokoju. Za nim była policja. Zaczął coś krzyczeć do tego psychopaty. On rzucił w niego kolejną rzutką, ale tamten złapał ją w locie. i odrzucił. Wbiła się głęboko robiąc z wroga jednorożca. Do Vincenta dotarło co zrobił. Schował się do starego kostiumu. Policja go minęła ale coś poszło nie tak. Zatrzaski zatrzasnęły się na fioletowłosym. Ginął w mękach a potem królik zaczął się ruszać. Ożył, nie wiem jak ale Vincent ożył. I kretyn schował moje ciało do tego czegoś. Powróciłam w postaci animatronika z nieziemską ochotą zabicia Vinca,

Akt 6

Autor: Brak pomysłu bardzo ale to bardzo boli...
...............


- I tak oto zakończyłam żywot... - mruknęła biała lisica z niebieskimi włosami i granatowymi skrzydłami.
- Wow! - Westchnął fioletowy królik - A ja zostałem tylko zabity... 
- Bonnie... - Odpowiedziała kura. - Nie twoja wina...
- On to wie, Chica. - Mruknął lis-pirat. 
- A kto stąd nie został zabity? - Spytała lisica.
Odpowiedziało milczenie...
Naoko westchnęła.
Już 2 miesiące...
Od śmierci.
Zero wiadomości o ojcu.
Lisica posmutniała wyraźnie.
- Nie smutaj się... - Powiedział Freddy - Wszyscy się wydostaniemy, Nivel.
.............






Dodatek z drugiego opowiadania:

Akt 1

Tawerna... lubił je jednak zawszę są za niskie. Walnął głową w sufit. Jęknął. Musiał kucac. Ale w tawernach... Tak jednak łatwiej znaleźć pracodawcę... jest. ,,Ktoś chcę najemnego zabójcę? Proszę, oto ja!" - Pomyślał Bacari - ,,Najlepszy z najlepszych!"
I już po chwili nie dość że dostał piwo gratis to jeszcze hajs.

(Kto wie z czego to?) 

Akt 1

Tawerna... lubił je jednak zawszę są za niskie. Walnął głową w sufit. Jęknął. Musiał kucając. Ale w tawernach... Tak jednak łatwiej znaleźć pracodawcę... jest. ,,Ktoś chcę najemnego zabójcę? Proszę, oto ja!" - Pomyślał Bacari - ,,Najlepszy z najlepszych!"
I już po chwili nie dość że dostał piwo gratis to jeszcze hajs.

Prolog

Z zachwytem spojrzał na zamek.
,,No... musi być bogaty!'' - Pomyślał Bacari poprawiając bandanę na twarzy. 
Szkoda tylko że on i reszta przyszli tu aby zabić cel... 
Z budynku wyszła młoda kobieta. Ukryty Bacari wiedział że to cel. 
,,Całkiem ładna ale nie w moim typie..." - Pomyślał i westchnął.
Z uwagą się jej przyglądał. Poszła. Pobiegł po cichu i ostrożnie. Gdy była do niego obrócona tyłem, skoczył i wbił jej sztylet w kark. Zmarła na miejscu. Odszedł. Na Łzie pogalopował przez Araluen. Wrócił. Powiadomił pracodawcę i dostał zapłatę. Z westchnieniem (po policzeniu hajsu) usiadł na łóżku. Chwile podrzemał. Potem obudził się. Ukradł swoje pieniądze z hotelu i wyruszył w dalszą drogę. 

(Wiem, miało być jak pozwolicie. Ale niech stracę...)

Pytanie.

Tak jak w tytule. Chcecie (na tym samym blogu) drugie opowiadanie? Mam pomysł. Po za tym sorry że nie ma ostatnio aktów wszak cierpię na brak pomysłów.

 Na dodatek specjalny Nivel.

Niv jako animatron - poprawa

Pewna osoba poprawiła moją wersje. Tenks teraz nie ma zeza!

Akt 5

Wyszłam z budynku pracy i krzyknęłam ,,Fuck Yea!!!" I zaczęłam tańczyć. Ludzie w okolicy zaczęli się na mnie lampić więc się szybko uspokoiłam. Szybkim krokiem skierowałam się do domu gdy nagle zorientowałam się że nie wzięłam kapelusza. Skierowałam się w stronę tego budynku gdy ktoś
mnie złapał za nadgarstki i zatrzymał. Perfekcyjnie kopnęłam tą osobę w krocze nawet nie patrząc kto to ani jakiej jest płci. Obróciłam się niemal z szybkością światła. To był
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Ten facet! 
Zdrapka! Zdrap żeby się dowiedzieć kto to był!

-Co ty tu robisz?! -Wrzasnęłam.
Spojrzał na mnie, jęknął i powoli się podniósł. Łypałam na niego groźnie z pode łba. Powoli się podniósł.
-Przepraszam za to najście. Nazywam się Vincent Cagna  i jestem tu by cie ostrzec. - Powiedział nieco urażony.
Wzruszyłam ramionami.    
- Po co chcesz mnie przed czymś ostrzegać?
Vincent zrobił smutny uśmiech. Z tym psychopatycznym wyrazem.
- Ponieważ tam gdzie idziesz niechybnie zginiesz. -Zrymował
Zastrzygłam uszami i uśmiechnęłam się zawadiacko.
-Niedawno tam byłam i jakoś NIC mi się nie stało.
Przekręcił głowę i spojrzał na moje uszy.
- On się taki robi dopiero gdy jest 17:00  -  pokazał mi na zegarek. Była 16:56. - więc radze ci się śpieszyć!
Obróciłam się na piecie jednak nie biegłam. Powolutku kroczyłam przed siebie. On nie będzie mi rozkazywał.